jesienna hibernacja

Milczę bo nie wiem, co napisać. Dzieje się bardzo dużo rzeczy, brak nam wolnych weekendów i czasu na realizację wielu planów, spotkań. Czuje się, jak nazwała to dzisiaj w liście do mnie K., zahibernowana:) Zwolniłam, trudno rano wygramolić się z ciepłego łóżka i jeszcze ściągać z niego śpiocha Stanisława i śpioszkę Barbarę. 

Pojawiły się bardzo dobre wieści, ciekawe zdarzenia ale ponieważ nie lubię zapeszać wielu spraw, to będę milczeć:) Dopóki dopóty sprawa nie nabierze tempa i nie będzie po prostu absolutnie pewna. Kilka spraw formalno-podatkowych rozwiązało się na naszą korzyść. Pan T. kupił okazyjnie maszynę, o której wspólnie marzyliśmy więc zabawki z drewna :) zaleją wkrótce (mam nadzieję) nasz dom. Zresztą nie tylko:) Pan T. tak się cieszy, że nie sposób myśleć o troskach:) A ja będę miała kolejną maszynę prócz tej do szycia do eksploatowania w celach swoich ulubionych prac manualnych:) 

Olewam biurokracje żłobków, powolne działania niektórych urzędów i ludzi, olewam to co nie zasługuje na uwagę, a nawet jak zasługuje to ja nie mam na to ochoty. Życie przed nami, nie warto niepotrzebnie tracić energii. Ta hibernacja jesienna naprawdę mnie rozleniwia:) Więc pozwolicie, że będę nieco leniwa i nie napiszę już nic więcej;) Tym bardziej, że wczoraj długooo prasowałam.  Postaram się wkrótce umieścić zdjęcia dzieciaków dla tych, którzy za nimi tęsknią. 

Śpijcie jesiennym,  mocnym snem:)