Nie chcę się zapętlić znów w tą spiralę "matki polki", która nigdy nie może usiąść i odpocząć... Dlatego błagam nie nazywajcie mnie tak nigdy... nigdy...
Bo mimo 30 lat ciągle kocham i marzę, by pobiegać z szumem wiatru we włosach, by dać się porwać szaleństwu, radości, by zobaczyć jeszcze ogrom świata, by otworzyć serce na wiele miejsc i ludzi, by pracować ciągle z dzieciakami, by wychować moje szkraby na mądrych i szczęśliwych ludzi... Panie T. uwielbiam gest, gdy otwierasz swój telefon:) Oj i naprawdę smakowały mi dzisiejsze drożdżówki z malinami. Miło spędzony dzień ze szkrabami, ten mój mądry Syn,w którego oczach odbija się mój świat... Moja mała i odważna Córka, która tak przypomina mi mojego pana T. Tak samo kocham z nimi być, jak czasami od nich odpocząć. Myśli uspokójcie się w mej głowie, bo nigdzie nam się w życiu nie spieszy, nic nie ucieknie, szczęście jest tu blisko nas, a przyszłość? Jestem na nią gotowa, tak po prostu, bez decyzji, bez planowania, bez strachu, bez presji. To chyba najlepsza odpowiedź dla mnie samej, na jaką zdobyłam się dzisiaj. Śnijcie spokojnie...
Wycisnęłaś łzy spod moich powiek... Uwielbiam Twoje podejście do życia, i to, jak potrafisz ubrać swoje myśli w słowa...
OdpowiedzUsuń:* jak zwykle Twoje słowa znaczą dla mnie wiele...
UsuńMelancholijna Idi;)
OdpowiedzUsuńTak, tak:) Jak ja lubię jak nazywa się mnie idi:) Przypominają mi się stare, dobre czasy;)
UsuńLubię takich ludzi jak Ty :) w grudniu przewartościowałam pewne rzeczy w swoim życiu i co tu ukrywać żyje mi się lepiej. Nawet w kwestiach zdrowotnych czuję że jest lepiej. I tu nie ma się co dziwić, skoro pewne sprawy zjadały mnie od środka. Dużo się od Ciebie teraz uczę. Kiedyś uważałam że nie można być takim optymistą, a teraz myślę że można, a nawet trzeba. Dziękuję.
OdpowiedzUsuńDziękuje za miłe słowa... Ja ciągle uważam, że optymizm się opłaca, nawet jeśli czasami boleśnie się upada. Szkoda czasu na martwienie się, szczególnie na zapas:) pozdrawiam:)
Usuń