wielka zgoda

Było o tym, jak to można się czuć mając 30 lat, jak czuje się ja mając nawet jeden rok więcej:) i ja? Chyba dogadałam się sama ze sobą: panienki tańczące w mojej głowie usiadły przy stole, dopuściły do dyskusji nawet głosy pana T., posłuchały też Pani Polny Kwiat, przeanalizowały sobie wiele spraw, poprzytulały się do siebie, powiedziały sobie jak bardzo siebie wzajemnie szanują, potańczyły razem na łące, posłuchały szumu wiatru, śpiewu ptaku o wczesnym poranku, w głos mojego serca też się wczuły. Postanowiły się wspierać razem, respektując swoje prawa i potrzeby, idąc na ustępstwa. Pani ambicja zawodowa, pani instynkt macierzyński, pani rozum zostały przyjaciółkami.
Jednocześnie wysłałam dzisiaj dokumenty na studia. Myślę, że to czyste szaleństwo finansowe, organizacyjne, językowe, naukowe:) Zawsze lubiłam jednak działania nieco na krawędzi i wyzwania, chociaż to jest dla nas ogromne. Czekam co dalej ale mam w sobie przekonanie, którym zaraziła mnie Pani Paryżanka, która mówi, że robisz co w swojej mocy, by osiągnąć cel, a potem pozwalasz się prowadzić losowi. Wyjście awaryjne także przygotowałam i cieszyłabym się i na jeden i na drugi wybór więc niech los decyduje:)
Tymczasem dzisiaj jeździłam z moim synem na rowerze... Wiecie, jak kocham rower więc jeżdżenie po Saint Germain z moim Stasiem z wiatrem wiosennym we włosach, śmiechami i radościami, Basią w foteliku krzyczącą "gazu,gazu" było przyjemne i radosne...Czuje się dobrze...Jestem wdzięczna za wszystko,co mam... Dziękuje więc za to co mam...